به گزارش مشرق، حتماً شما هم بارها افرادی را در گوشهوکنار شهر دیدهاید که همراه با سگی در حال قدم زدن در کوچه و خیابان یا پارکهای شهر هستند. متأسفانه پدیده نگهداری از حیوانات و بهخصوص سگ حتی در محلههای قدیمی و سنتی شهر نیز رواج یافته که همین مسأله موجب به همریختگی فرهنگی در این محلهها شده است.
بیشتر بخوانید
گشتوگذاری در لواسان؛ جزیره امن لاکچرینشینها
از سوی دیگر با توجه به زندگی آپارتمانی این روزها، آن هم در ساختمانهایی با تعداد واحد بالا، نگهداری از سگ دردسرها و مزاحمتهایی را هم برای همسایهها به وجود میآورد. امری که حتی شاید منجر به درگیری در برخی از ساختمانها شده و موجب گلایه شدید همسایهها از یکدیگر شود.
همسایههای مزاحم
خانم مرادی ساکن محله منیریه است. او درباره پدیده نگهداری از سگ به «صبحنو» میگوید: ما سالهاست در این محله ساکن هستیم. اینجا از قدیم محلهای مذهبی و سنتی بوده است؛ اما از سال گذشته یکی دو همسایه جدید به این محله اضافه شدهاند که فرزندانشان سگ دارند.
چند بار دیدهام که با سگها در کوچه قدم میزنند. این مسأله هم از لحاظ شرعی ایراد دارد و هم اینکه موجب ترس ما میشود که از این حیوان میترسیم. وی در ادامه به مشکل دیگری هم اشاره کرده و میگوید: جلوی خانه ما باغچه بزرگی وجود دارد که با همسایهها درستش کردهایم؛ اما یکبار دیدم که یکی از این سگها در باغچه قضای حاجت میکرد. به صاحبش اعتراض کردم؛ اما رفتار خوبی نداشت. این کار عین انتشار نجاست است و بیماریزاست. گفته این شهروند را ممکن است در برخی از بوستانها بهخصوص بوستانهای شمال شهر تهران دیده باشید.
این مسأله را شهروندان بسیار دیگری هم در تماس با رسانهها اعلام کرده و میکنند. مدیر کل امور خدمات شهری شهرداری تهران در گفتوگو با «فارس» درباره این مسأله گفته است: «برخی شهروندان حیوانات خود را به پارک آورده و حیوان روی چمنها قضای حاجت میکنند. شهروندان روی همین چمنها مینشینند، کودکان بازی میکنند و این موضوع خطرناک است و این فضولات ناقل بیماری است.»
این امر متأسفانه در شرایطی اتفاق میافتد که بسیاری از خانوادهها در روزهای پایانی هفته و به دلیل فضای کم در خانهها فرزندان خود را به پارکها میبرند و در نتیجه ممکن است به دلیل وجود سگ در بوستانها آلودگی و بیماری به شهروندان کوچک و بزرگ شهرها منتقل شود. این نکته بیشتر زمانی محل تعجب است که در شرع مقدس اسلام نیز سگ نجس معرفی شده و نگهداری از این حیوان بیتوجهی کامل به فرامین الهی و شرع مقدس است. نکته دیگر اینکه حضور سگها در پارکها موجب شده بسیاری از شهروندان نیز قید حضور در این فضاها را بزنند.
آقای طاهری شهروند دیگری در گفتوگو با «صبحنو» اظهار داشت: «خانه ما ۸۰ متر است و دو بچه دارم. مدام به بچهها میگوییم در خانه ندوند تا همسایه پایین ناراحت نشود. اگر هوا خوب باشد دوست داریم بچهها را به پارک ببریم تا بازی کرده و انرژی خود را تخلیه کنند، اما بعد از حادثه لواسان اگر به پارک برویم مدام مراقب اطراف هستیم که سگی وارد پارک نشود یا خدای نکرده بچهها سمت درختان و فضای سبز نروند که دچار آلودگی ناشی از فضولات حیوانات شوند.»
آقای اصغر عطایی، مدیرکل امور خدمات شهری شهرداری تهران که از قضای حاجت سگها در بوستانها گفته به مسأله الگوبرداری برخی از شهروندان از غرب نیز اشاره کرده و گفته است: «لااقل اگر یک موضوع را الگوبرداری میکنید کامل انجام دهید. اگر حیوانی را به پارک میبرید حداقل فضولات آن را جمعآوری کنید.» آنطور که این مقام مسوول در شهرداری تهران گفته: «نباید به دیگران آسیب بزنیم و در پارکهای عمومی نباید حیوانات تردد کنند. برخی از شهروندان حیوان خود را در داخل خانه نگه میدارند و برای قضای حاجت آن را به محل عمومی میآورند.» به گفته عطایی قوه قهریه وجود ندارد که از این مساله جلوگیری شود.
روزگار سگها و قناریها
یکی دیگر از مزاحمتهای نگهداری از حیوانی چون سگ در خانه صدای پارس این حیوان است. آقای خسروی، یکی دیگر از شهروندان ساکن در شمال شهر تهران میگوید: «همسایه واحد روبهرویی ما سگ دارد. خود این فرد هم که تنها زندگی میکند، کارمند است.
از صبح که از خانه بیرون میرود تا عصر که برگردد این حیوان زبانبسته در خانه تنهاست و پشت در مینشیند. یکی، دوبار هنگام عبور از پشت در خانه این همسایه با صدای پارس سگ بسیار ترسیدهایم. وقتهای دیگر هم گاه و بیگاه پارس میکند.»
او در ادامه با خنده میگوید: «زمانی که ما بچه بودیم از خانهها صدای قناری و مرغ و خروس میآمد که دلنشین بود، حالا باید صدای سگ را بشنویم.» آقای حسن کیا، وکیل دادگستری و استاد دانشگاه هم در گفتوگو با خبرگزاری «ایرنا» درباره قوانین نگهداری از حیوانات در ایران و آسیب به افراد گفته است:
«در قانون به شکل مستقل و مجزا چیزی که در مورد این موضوع باشد نداریم، اما در قانون مجازات اسلامی مواردی داریم که میگوید اگر کسی حیواناتی نگهداری کند که خطری برای دیگران ایجاد کند، صاحب حیوان ضامن است و باید اگر خسارتی وارد شود، برحسب مورد خسارت را پرداخت کند و اگر موجب آسیب بدنی شد و دیه لازم بود، صاحب حیوان باید بپردازد.» به گفته وی، بعضی از حیوانات هستند که نگهداری آنها در حالت عادی نیز ضمانآور است. «نگهداری از حیوانات وحشی و خطرناک خودبهخود تقصیر محسوب میشود، اما در مورد حیوانات دیگر، اگر حیوان کاری کند که شخصی تقصیر نداشته باشد، میتواند از مواردی باشد که موجب ضمان شخص نشود، اما قانون مستقلی در مورد نگهداری از حیوانات نداریم.»
منبع:صبح نو